Kaotik Benlik: Guernica

Guernica etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Reyhanlı @ Guernica

Woman Crying, 1937 Pablo Picasso

Massacre in Korea (Pablo Picasso)

" Tıpkı, modern çağın simgesi Picasso'nun öncüsü saymanın elde olmadığı gibi: 1951 tarihini taşıyan "Kore'de Katliam", düpedüz Goya'nın 1814 tarihli Üç mayıs infazları'nın bir çeşitlemesidir.

İçinde yaşadığı tarihsel dönemin uğursuzluklarına, ilk 1937'de, yüzyılın en fazla çalkantı doğurmuş yapıtıyla diklenmişti Picasso: Guernica.

Önceleri, Savaş'ın acımaszlığını yansıtmadığı gerekçesiyle soğuk karşılanan, hatta düş kırıklığı yaratan bu tablo, zamanla, Picasso'nun resmi bütünleyene dek gerçekleştirdiği bütün taslaklarla da güç kazanarak, Barış'ın simgesi haline gelmişti.

"Guernica", Kendi başına bir simge olmanın ötesinde, her bir öğesine ressamın yüklediği simgesel değerlerle katman katman sorunsalını derinleştirmiş,çıplak gerçeğin derin boyutlarına yönelinmesini sağlayarak anlamsal bütünlüğünü kotarmıştı."

Guernica (1937)

" Guernica, yaratılışından yaklaşık altmış yıl sonra savaş karşıtı en önemli imgelerden biri haline geldi ve çocuğuna sarılmış ağlayan kadın da bu tablonun en akılda kalan, hatta en özlü ayrıntısını oluşturdu. Michel Leiris 1937'de Guernica'nın kendi gözünde, toplumumuzun kaybedilen insanlara, sevdiğimiz ve ölecek olan her şeye bir taziyesi olduğunu yazmıştı. Bundan böyle, sevdiğimiz her şeyin bir veda olarak, unutulmaz güzellikte bir nesneye indirgenmesi önem kazanıyordu. Otuz yıl sonra John Berger daha kesin olarak şöyle diyordu: "Guernica'nın konusu Picasso'nun acı hakkındaki düşüncesidir." Yani tablo, bir duyarlılığın ifadesi değil, acı hakkında oluşmuş düşüncenin betimlemesidir.

Kenneth Clark'ın başyapıt tanımlamasından hareket edersek Guernica, Picasso'nun başyapıtıdır.: Mükemmel bir teknik beceri olmaksızın derin ve ileriyi gören bir deneyimin kaydı, yıkımın eşiğindeki bir toplumun sembolize edilişi, tüm sanatçı dehasının ötesinde bireysel bir deneyimi evrenselleştiren, zaman'ı ruhu tarafından soğuran...

Zaman! Guernica yapıtı, 19.yüzyılın büyük fikirlerinin büyük devrimlerinin ardından insanlığın üzerine hiç bitmeyecek bir kabus gibi çöken kocamış ama hep küçük, aptal bir çocuk olarak kalmış 20. yüzyılın resmi.

ÇOCUKLARIN ÇIĞLIKLARI
KADINLARIN ÇIĞLIKLARI
KUŞLARIN ÇIĞLIKLARI
ÇİÇEKLERİN ÇIĞLIKLARI
KİRİŞLERİN ÇIĞLIKLARI
TUĞLALARIN ÇIĞLIKLARI
MOBİLYALARIN ÇIĞLIKLARI
YATAKLARIN ÇIĞLIKLARI
KOLTUKLARIN ÇIĞLIKLARI
PERDELERİN ÇIĞLIKLARI
ÇÖMLEKLERİN ÇIĞLIKLARI

İspanya'da iç savaş sürerken çok kötü bir haber gelir. Picasso'nun şair arkadaşı Lorca Granada'da öldürülmüştür. picasso bu arada Prado müzesine müdür seçilir ve Madrid'in bombalanması sonucunda resimleri korumak için taşıtmak zorunda kalır. İster istemez politikanın içindedir artık. Barselonalı bir arkadaşından etkileyici bir mektupta, arkadaşı ona: "Sen, şanslı Picasso, Akdeniz'in gerçek çocuğu, Ulysses'in akrabası" diye hitap etmektedir. "Vakit geldi artık, bir şaheser yaratmalısın." Evet, vakit gelmiştir ama gereken ateşlemeyi ancak nisanın son günlerinde bombalanan Guernica kasabasındaki masum halkın görüntüleri ve dehşet haberleri Paris'e ulaşınca alır.
1 Mayıs günü Paris'te yapılan büyük yürüyüşü izledikten sonra, o gün, içindeki birikimin kabukları çatlar ve Guernica resminin ilk eskizlerini yapmaya başlar."

Kaydol: Kayıtlar (Atom)

RİMBAUD

"...ve nasıl da hoşlanırdı karanlık şeylerden hayatta, Kepenkleri kapalı, yüksek tavanlı, mavi havalı, Neme teslim olmuş odasında, Durmadan hayal ettiği romanını okurken, Aşı boyası göklerle, suya gömülmüş ormanlarla, Yıldız ağaçlarda açmış tensel çiçeklerle dolu romanı Başdöngüsü, yıkılış, bozgun ve merhamet dolu! - Mahalle kendi uğultuları içinde yaşarken öyle, O, aşağıda, -tek başına, bez şiltesinin üzerine uzanmış, Hayal ederdi derin bir tutkuyla yelken açmış tekneleri."

cyril collard / yırtıcı geceler

"Jean Genet bir gün önce ölmüştü. Genet’nin 19 Aralık 1910’da doğduğunu okudum. Ben 19 Aralık 1957’de doğdum. Bu rastlantıdan yola çıkıp bende herhangi bir yetenek olduğu sonucuna varmıyordum. Ama buna karşılık kendi kendime, benim de bir gün onun gibi harekete geçmem gerektiğini düşündüm. Bir patlayıcıyı ateşlemek, bir el bombasının pimini çekmek, bir otomatik tüfeğin tetiğine basmak. Genet’nin dudaklarından, buldog güzelliğindeki o dümdüz yüzünden fışkıran şu cümle beni sarhoş ediyordu: “İnsanların acımasızlığını yalnızca şiddet yok edebilir.”

Isıdore Ducasse

" O günden sonra, sen, tedirgin ve erken gelişmiş imgelemli çocuk, ağır sandallarıyla, dolambaçlı kavşağın kaldırım taşlarını yorgun yorgun çiğneyen bu gizemli delikanlıyı bir daha göremedin. Bu alevler sarınmış kuyrukluyıldız, aşırı merakın yöneldiği bu hüzünlü insan, senin düş kırıklığına uğramış gözlerinin alnacında parlamadı bir daha; ve sen, sık sık, çok sık, belki de her zaman düşüneceksin, yaşanan dünyanın iyilik ve kötülüklerine aldırmazmış gibi görünen, ve korkunç ölü yüzü, diken diken saçları, sallana sallana yürüyüşü ve yazgının acımasız kar tarağının iş gördüğü uzayın uçsuz bucaksız bölgelerinde sürekli olarak oyalanıp duran, umudun kanlı avını ararmış gibi eter denizinin gülünç sularında körlemesine yüzen kollarıyla rastgele ilerleyen bu insanı... "

GAUGUİN / TAHİTİ GÜNLÜĞÜ

“Umarım ki pek yakında, gün gelsin ki kendimi bir okyanus adasının ormanlarına gömeyim, haz, huzur ve sanatla yaşayabileyim. Avrupa’daki o para mücadelesinden uzakta, yeni bir ailenin mensubu olarak. Tahiti’nin o güzelim tropik gecelerinde, çevremdeki gizemli varlıkların sevgi dolu ahengine ritm tutan kalp atışlarımın o tatlı tatlı homurdanan müziğini dinleyebileyim. Para sorunundan uzakta, sonunda özgürleşmiş olarak sevebilmek, şarkı söyleyebilmek ve ölmek mümkün olacak.”

giacometti'nin atölyesinde (sartre & genet)

Nietzsche'nin Torino'daki Günleri

" Ne güzel bir gün. Burada yanan ışık ve hafif hafif esen rüzgar en ağır düşüncelere kanat takıyor. Eski dostum Jacob Burckhardt bu şehirden geçmişti ve Traviata'nın suretini gördüğünü söylemişti. Bıyıklarım benim temiz hava filtrem ve bu şehrin kaldırımları ayaklarım için bir cennet. Yalnızca, yürürken düşündüklerimiz kayda değer düşüncelerdir. Tam da ihtiyacım olan şehir işte. Ah, Torino! Tebrikler, sevgili dostum. Bana gönülden nasihat verdin. Bu şehir benim için yapılmış..."

Evrenin Hikayesi

Her uygarlık, dünyadaki her din bir yaratılış hikayesine sahiptir. Bu hikayeler nereden geldiğimizi, buraya nasıl geldiğimizi ve ölünce ne olacağını anlatır. Benim de farklı bir yaratılış hikayem var, ama bu tümüyle fizik ve uzay bilimine dayalı. Çünkü kendi kökenimizi anlamak yıldızların yaşamını ve kıyametimsi ölümlerinin kainata yeni bir yaşamı nasıl getirdiğini anlamakla eş değer, çünkü bu gezegendeki her dağ, her kaya, her yaşayan şey, sizin ve benim her parçam uzayın fırınlarında dövüldü. (Brian Cox)

NİHİLİZMİN ÇANLARI

"Cenova'da, bir akşam, alacakaranlık vakti, çanların bir kuleden uzun uzun çaldıklarını duydum; durmadan çaldılar ve sokakların uğultusunu aşarak, kendine doymak bilmez bir ses gibi çınlamaya devam ederek akşamın gökyüzüne ve meltemine doğru gittiler; ürkütücü, çocuksu ve aynı zamanda sonsuz bir melankoliyle yüklüydüler. O esnada Platon'un sözlerini hatırladım ve onları bir anda kalbimde hissettim: insanca şeylerin hiçbirini ciddiye almaya değmez; ama yine de -"

Queer Okumalar

"Queer" Amerikan lezbiyen ve gey politikasında ve akademisyen dünyasında 1990'ların başından bu yana bir kategori olarak popülerleşse de, terimin işaret ettiği çatışmaların lezbiyen ve gey kültüründe uzun bir tarihi var. Eskiden bir hakaret olan "queer" terimi lezbiyen ve gey erkekler tarafından kendilerini tasvir etmek için kullanılmaya başlandı. Bir benlik tarifi olarak kullanılan queer, gey ve lezbiyen kimliklerin aykırı ve yıkıcı potansiyellerini yeniden vurguluyor ve anaakım lezbiyen ve gey politikalarının reddettiği drag, fetişizm, sadomazaşizm ve çarka çıkma gibi öğeleri benimsiyordu.."