GEORGES IZAMBARD’a
2 kasım
Saygıdeğer,
-Bu yalnız size-
Sizden ayrıldıktan bir gün sonra Charleville’e döndüm. Annem beni eve kabul etti, ben de evdeyim... hepten işsiz güçsüz. Annem beni ancak 71 yılı ocağında yatılıya verecek.
Eh işte bak sözümü tuttum.
Basitlik, rezillik, tekdüzelik içinde ölüyor, parça parça oluyorum. N'aparsınız, kayıtsız özgürlüğe ve bir sürü içleracısı şeye hayran olmakta ayak diriyorum ben, değil mi? Aslında hemen bugün çekip gitmeliydim; bunu yapabilirdim; yeni giysiler giymiştim, kol saatimi satabilir ve yaşasın özgürlük diyebilirdim! Ne ki, kaldım işte! kaldım! —oysa bin kez çekip gitmek isterdim. Başında şapkan, sırtında kaputun, ellerin cepte, ver elini sokaklar. Ama hayır kalacağım. Verdiğim sözde bu yoktu! Ama sizin sevginizi hak etmek için bunu yapacağım: bunu siz söylemiştiniz bana. Bu sevgiye layık olacağım.
Size duyduğum minneti ne daha önce dile getirebildim ne de bugün getirebilirim. Size bunu kanıtlayacağım yoké Sizin için birşey yapmak söz konusu olsa, onu yapmak için canımı veririm, —namus sözü bu.
Söyleyecek daha bir yığın şeyim var...
Arthur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder