Kaotik Benlik: Venus & Hermaphrodite

Venus & Hermaphrodite

Venus of Urbıno, 1538, Titian

Titian'ın ünlü "Venüs" eserine gelmişti sıra, benim duygularımın coşmasına neden olan eser ile ilgili Ferdinand'ın yemini vardır: Doğanın güzellikleri, ruhu coşturur, din saçmalığı ise ruhu tiksinti ile geri çeker.

"Venüs" enfes bir sarışındır, harika gözleri doğanın en etkileyici yönlerini yansıtmaya yeter ve karakteri gibi hayalperest, yumuşak bir görünümü vardır. Beyaz divanında bir eliyle çiçekle oynarken, diğer eli de cilveyle önündeki sevimli çalılarıyla oynuyor. Resmin detayları, rengi ve tarzı görülmeye değerdi ve oldukça baştan çıkarıcıydı. Sbrigani Venüs'ü bizim Raimonde'ye benzetmişti ve ben de aynı fikirdeydim. Tatlı yaratık onun için düşündüklerimizi duyduğunda kızardı, dudaklarına kondurduğum öpücükle yeniden kendine gelmişti.

Aphrodito of Cnidus (Venus)

"Venüs"

Söylendiğine göre Yunanlılar bu heykele aşık olmuşlardı... Bunu anlayabiliyordum; sanatçı tüm tutkusunu eserine katmış gibi görünüyordu. O bacakların mükemmelliği, göğüslerin biçimi, yüzünün güzelliği, kalçalarının çekiciliği,; eminim ki bu heykeli yapmak için yüzlerce kız içinden en güzeli seçilmişti, insana doğanın verdiği güzelliklerin en güzel örneği idi bu. Bence o yıllarda modeller tüm dünyanın hayran kaldığı, güzelliğe sahip yaratıklardı. Bu heykelin sıklıkla kopyalandığını söyleyebilirim fakat bu heykelin değerini kimsenin benim kadar bilmediğinden eminim... Bu mükemmel heykel yağmacılar tarafından kırılmıştı. Oh! Ne korkunç bir şey! Hayvanlar! Budalalar! Doğanın insanlığa kazandırdığı böyle bir güzelliği nasıl da tahrip etmişler! Bu doğanın en enfes çalışmasıdır. Heykeltraşın kimliğine gelince, burada bir karışıklık söz konusudur; genel kanı çalışmanın Praxiteles'e ait olduğu yönündedir, diğerleri ise çalışmanın Praxiteles'e ait olduğunu söylerler: sanatçısı kim olursa olsun, çalışmanın mükemmel olduğu, hayranlık verici olduğu açıktır, hayal gücünü nasıl coşturduğu, insan ruhuna nasıl tatlı zevkler verdiği ve insan yapımı da olsa bir şeyin gerçekmiş gibi bu kadar etkili olabileceğini nasıl kanıtladığı ortadadır.

Roman, A.D. 100–200. Marble, 59 1/16 in. long. Museo Nazionale Romano.

Gözlerim "Hermaphrodite" de takılı kaldı, o bir tarafında vajina diğer tarafında penis olan bir varlıktı. Bildiğiniz gibi Romalılar bu tür yaratıklara müthiş ilgi duyarlarmış ve onları seks partilerinde kullanırlarmış. Bu ünlü adı, şehvet simgesine çıkmış çarpıcı bir namı olan Hermaphrodite'in, heykeltraşı, yaratığın çift seksten olduğunu ve genel olarak kullanım rahatlığını vermeye çalışmıştır, bunun için bacaklarını çarpı işareti şeklinde yorumlamıştır: Yatağa yaslanmış şekilde duran yaratık dünyanın en güzel kıçına sahiptir... Shbrigani baştan çıkartıcı kıça gözünü diktiğinde, bana buna benzer bir şey tarafında arka mahzeninden doruğa ulaştığını ve ondan aldığı zevki hiç unutmadığını anlatmıştı.

Sade

(Sade'ın hangi Venüs heykelini betimlediğini
açıkça anlayamadığım için bilinen bir versiyonu paylaştım vs.)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

RİMBAUD

"...ve nasıl da hoşlanırdı karanlık şeylerden hayatta, Kepenkleri kapalı, yüksek tavanlı, mavi havalı, Neme teslim olmuş odasında, Durmadan hayal ettiği romanını okurken, Aşı boyası göklerle, suya gömülmüş ormanlarla, Yıldız ağaçlarda açmış tensel çiçeklerle dolu romanı Başdöngüsü, yıkılış, bozgun ve merhamet dolu! - Mahalle kendi uğultuları içinde yaşarken öyle, O, aşağıda, -tek başına, bez şiltesinin üzerine uzanmış, Hayal ederdi derin bir tutkuyla yelken açmış tekneleri."

cyril collard / yırtıcı geceler

"Jean Genet bir gün önce ölmüştü. Genet’nin 19 Aralık 1910’da doğduğunu okudum. Ben 19 Aralık 1957’de doğdum. Bu rastlantıdan yola çıkıp bende herhangi bir yetenek olduğu sonucuna varmıyordum. Ama buna karşılık kendi kendime, benim de bir gün onun gibi harekete geçmem gerektiğini düşündüm. Bir patlayıcıyı ateşlemek, bir el bombasının pimini çekmek, bir otomatik tüfeğin tetiğine basmak. Genet’nin dudaklarından, buldog güzelliğindeki o dümdüz yüzünden fışkıran şu cümle beni sarhoş ediyordu: “İnsanların acımasızlığını yalnızca şiddet yok edebilir.”

Isıdore Ducasse

" O günden sonra, sen, tedirgin ve erken gelişmiş imgelemli çocuk, ağır sandallarıyla, dolambaçlı kavşağın kaldırım taşlarını yorgun yorgun çiğneyen bu gizemli delikanlıyı bir daha göremedin. Bu alevler sarınmış kuyrukluyıldız, aşırı merakın yöneldiği bu hüzünlü insan, senin düş kırıklığına uğramış gözlerinin alnacında parlamadı bir daha; ve sen, sık sık, çok sık, belki de her zaman düşüneceksin, yaşanan dünyanın iyilik ve kötülüklerine aldırmazmış gibi görünen, ve korkunç ölü yüzü, diken diken saçları, sallana sallana yürüyüşü ve yazgının acımasız kar tarağının iş gördüğü uzayın uçsuz bucaksız bölgelerinde sürekli olarak oyalanıp duran, umudun kanlı avını ararmış gibi eter denizinin gülünç sularında körlemesine yüzen kollarıyla rastgele ilerleyen bu insanı... "

GAUGUİN / TAHİTİ GÜNLÜĞÜ

“Umarım ki pek yakında, gün gelsin ki kendimi bir okyanus adasının ormanlarına gömeyim, haz, huzur ve sanatla yaşayabileyim. Avrupa’daki o para mücadelesinden uzakta, yeni bir ailenin mensubu olarak. Tahiti’nin o güzelim tropik gecelerinde, çevremdeki gizemli varlıkların sevgi dolu ahengine ritm tutan kalp atışlarımın o tatlı tatlı homurdanan müziğini dinleyebileyim. Para sorunundan uzakta, sonunda özgürleşmiş olarak sevebilmek, şarkı söyleyebilmek ve ölmek mümkün olacak.”

giacometti'nin atölyesinde (sartre & genet)

Nietzsche'nin Torino'daki Günleri

" Ne güzel bir gün. Burada yanan ışık ve hafif hafif esen rüzgar en ağır düşüncelere kanat takıyor. Eski dostum Jacob Burckhardt bu şehirden geçmişti ve Traviata'nın suretini gördüğünü söylemişti. Bıyıklarım benim temiz hava filtrem ve bu şehrin kaldırımları ayaklarım için bir cennet. Yalnızca, yürürken düşündüklerimiz kayda değer düşüncelerdir. Tam da ihtiyacım olan şehir işte. Ah, Torino! Tebrikler, sevgili dostum. Bana gönülden nasihat verdin. Bu şehir benim için yapılmış..."

Evrenin Hikayesi

Her uygarlık, dünyadaki her din bir yaratılış hikayesine sahiptir. Bu hikayeler nereden geldiğimizi, buraya nasıl geldiğimizi ve ölünce ne olacağını anlatır. Benim de farklı bir yaratılış hikayem var, ama bu tümüyle fizik ve uzay bilimine dayalı. Çünkü kendi kökenimizi anlamak yıldızların yaşamını ve kıyametimsi ölümlerinin kainata yeni bir yaşamı nasıl getirdiğini anlamakla eş değer, çünkü bu gezegendeki her dağ, her kaya, her yaşayan şey, sizin ve benim her parçam uzayın fırınlarında dövüldü. (Brian Cox)

NİHİLİZMİN ÇANLARI

"Cenova'da, bir akşam, alacakaranlık vakti, çanların bir kuleden uzun uzun çaldıklarını duydum; durmadan çaldılar ve sokakların uğultusunu aşarak, kendine doymak bilmez bir ses gibi çınlamaya devam ederek akşamın gökyüzüne ve meltemine doğru gittiler; ürkütücü, çocuksu ve aynı zamanda sonsuz bir melankoliyle yüklüydüler. O esnada Platon'un sözlerini hatırladım ve onları bir anda kalbimde hissettim: insanca şeylerin hiçbirini ciddiye almaya değmez; ama yine de -"

Queer Okumalar

"Queer" Amerikan lezbiyen ve gey politikasında ve akademisyen dünyasında 1990'ların başından bu yana bir kategori olarak popülerleşse de, terimin işaret ettiği çatışmaların lezbiyen ve gey kültüründe uzun bir tarihi var. Eskiden bir hakaret olan "queer" terimi lezbiyen ve gey erkekler tarafından kendilerini tasvir etmek için kullanılmaya başlandı. Bir benlik tarifi olarak kullanılan queer, gey ve lezbiyen kimliklerin aykırı ve yıkıcı potansiyellerini yeniden vurguluyor ve anaakım lezbiyen ve gey politikalarının reddettiği drag, fetişizm, sadomazaşizm ve çarka çıkma gibi öğeleri benimsiyordu.."