geçmiş dünya ile gelecek dünyadan
yalnızca güzellik kalmıştı geriye, bir de sen
çaresiz küçük kardeş,
abilerinin peşinden koşan,
onlara öykünüp, onlarla ağlayan.
sen, en küçük kardeş,
alçakgönülle taşıdın sırtında güzelliği
ve halkın içinden gelen kızın ruhu
hiç bilmedi güzel olduğunu,
bilseydi güzellik olmazdı ki.
dünya öğretti sana güzelliğini
ve güzelliğin dünyanın oldu.
korku salan geçmiş dünya ile korku salan gelecek dünyadan
yalnızca güzellik kalmıştı geriye, bir de sen,
uysal bir gülücük gibi sürükledin onu peşinden.
uysallık bol gözyaşı dökmeyi,
kendini vermeyi, gülen gözlerle
acıma dilenmeyi gerektirdi.
yabanıl
gelecek dünyadan ,
bir
güzellik kalmıştı geriye, küçük kardeşin
küçük
göğüslerini , kolayca açılan göbeğini
vurgulamaktan
utanmayan.
güzellik
bunun için vardı .
senin
dünyanın tatlı kızlarının...
miami’de.
londra’da yarışmalar kazanan
tacir
kızlarının güzelliklerinin aynı.
yitip
gitti altın bir güvercin gibi.
dünya
öğretti sana güzelliğini,
ve
güzelliğin güzellik olmaktan çıktı.
ama sen
çocuk olmayı sürdürüyordun,
geçmiş
gibi aptal, gelecek gibi acımasız,
ve seninle
iktidarın sahip çıktığı güzellik arasında,
yer aldı bugünün olanca aptallığı, acımasızlığı.
gözyaşları
arasında bir gülücük gibi sürüdün onu hep peşinden,
edilgenliğinle
arsız, uysallığınla ahlaksız.
yitip
gitti ak bir altın güvercin gibi.
geçmiş
dünyadan arta kalan,
gelecek
dünyanın istediği, şimdiki dünyanın
sahip
çıktığı güzelliğin, ölümcül bir kötülük oldu.
$imdi
artık abiler dönüp geriye bakıyorlar,
rezil
oyunlarına bir an ara veriyorlar,
sağır
dalgınlıklarından sıyrılıp
soruyorlar
kendilerine: “marilyn, küçük marilyn,
yol mu
gösterdi yoksa bize?”
şimdi sen,
hiçbir
değeri olmayan, gülümseyen çaresiz kız,
ilk
sensin, dünyanın kapılarının ötesinde
ölüm
yazgısına terkedilen.
Pasolini
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder