Uydurduğu yerlere tutulmuş zavallı, sen

Jean Veber (1868-1928), ‘L'Ennui’, “Les Fleurs du Mal” by Charles Baudelaire, 1896


Çöle ve denize ta gönülden vurgunum
Gülüp gederim yasta, ağlarım şölende,
Ve en kekre şarapta hoş şarapta hoş bir tat bulurum;
Bana sık sık yalan gelir olup bitenler, 
Çukura düşerim göğe göz gezdirirken. 
Ama avutur Ses: "Sakla düşlerini, der 
Delinin düşü güzeldir Bilgeninkinğen!"



...



Dinsize dehşet, çılgın ermişe umut bağı; 
Gök ! büyük tencerenin o kapkara kapağı 
Altında geniş, bilinmez İnsanlık kaynayan


...



Yılgınım uykudan, gizli bir dehşetle çevrili.
 Nereye götürdüğü bilinmez bir çukur gibi 
Sonsuzluktur gördüğüm her bir pencerede ancak


...


Ve ruhum, hep böyle bir bas dönmesinin tuttuğu. 
Nasıl kıskanmasın hiçlikteki duygusuzluğu.
Ah! Sayılardan,Varlıklardan hiç kurtulamamak !







...

Ölüm, ey koca kaptan,yelken açalım artık
Sıkıldık bu ülkeden, Ölüm ! Tutalım yolu
Gök, deniz varsın olsun katran gibi karanlık, 
Yüreklerimiz, bilirsin, ışıklarla dolu !


...

Zehrini dök içimize, dök de güç alalım
Beynimiz ateşiyle yansın da onun iyi,
Uçuruma, ha Cennet ha Cehennem, dalalım 
Bilinmezin dibinde bulmak için yeni’yi!





...

Uydurduğu yerlere tutulmuş zavallı, sen 
Seni zincire vurup atmalı bir tarafa, 
Dipsizliği serapla daha derinleştiren 
Olmaz Amerika'lar kâşifi, ayyaş tayfa,

...

Bir koca sersem gibi, çamura batıp çıkan,
Burnu havada, parıl parıl cennetler kurar; 

...

 Yola düşeriz, uyup çalkantılara, sonlu 
Denizlerde sallanır durur sonsuzluğumuz:
...

 Kimi, rezil bir yurttan kaçtığına sevinir;
 Kimi, doğduğu yerden iğrenmiştir, 

...



   Deniz, engin deniz, avunç getirir bize ! 
Uğuldayan yellerin sınırsız orguna 
Uyan boğuk sesli şarkıcıya, denize 
Hangi şeytan bu eşsiz ninniyi sunan?

   Deniz, engin deniz, avunç getirir bize !
  Götür beni, araba ! kaçır beni, gemi!
  Uzak ! uzak ! çamur gözyaşından bu yerde ! - 
Kimi kez Agathe’m üzgün yüreği der mi: 
Son artık suçluluğa, pişmanlığa, derde, 
Götür beni, araba, kaçır beni, gemi ?

 Öyle uzaksın ki sen mis kokulu cennet, 
Duru gök altında o sevinçler, sevgiler, 
Sevilenin sevilmeye değdiği elbet,
 Yüreğin dopdolu bir hazza daldığı yer ! 
Öyle uzaksın ki sen mis kokulu cennet!


*
Baudelaire şiirlerinden

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder