Önümüzde durur geleceğin günleri
yanan bir dizi küçük mumlar gibi
altın sarısı, sıcak, parlak.
Geride kalır geçen günler.
Acıklı bir çizgi sönmüş mumlardan.
Hala tüter yakında olanlar,
soğuk mumlar, erimiş ve eğilmiş.
Görmek istemiyorum; üzüyor beni görünüşleri.
ve kederleniyorum ilk alevlerini anımsayarak.
Önüme bakıyorum yanan mumlarıma.
Dönüp bakmak ve ürpermek istemiyorum,
nasıl da uzuyor karanlık çizgileri
nasıl da çoğalıyor sönmüş mumlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder