Hedonizm

raphael perez

Hedonizm

Anısı yaşamımın sevinci ve ıtırıdır

hedonizmi gönlümce bulup kavuştuğum saatlerin.

Yaşamımın sevinci ve ıtırıdır o anılar

sıradan aşkların doyumuna burun kıvırmış olan benim.

Bir Gece

Yoksul ve bayağıydı 

o şüpheli meyhanenin üzerindeki 

o gizli oda.

Pencereden sokak görünüyordu 

pis ve dar. Kâğıt oynayan, eğlenen 

işçilerin sesleri geliyordu aşağıdan.

Ve orada, o ucuz, o bayağı yatakta 

bedenine sahiptim aşkın, 

kızıl dudaklarına sahiptim 

hedonist sarhoşluğun — 

öylesine esrik bir kızıllık ki 

bunca yıl sonra yazarken şimdi 

yeniden sarhoş oluyorum 

evimin yalnızlığında.

Gittim

Engellemedim kendimi. Büsbütün bıraktım ve gittim

kafamın içinde fırıldak gibi dönen 

o gerçek ya da düşsel zevklere.

Gittim pırıl pırıl gecenin içinde:

Ve sert şaraplar içtim

hedonizm kahramanları nasıl içerlerse.

 Avize

Küçük bir oda, bomboş, 

yemyeşil bezle kaplı dört çıplak duvar, 

ve güzel bir avize yanmakta, pırıl pırıl, 

alevinin her dili tutuşturuyor 

tutkunun şehvetini, içdürtünün şehvetini.

Avizenin güçlü yalımıyla

parıldayan bu küçük odada

hiç de alışılmış değil böyle bir ateşe.

Ve korkak vücutlara göre değildir 

bu sıcaklığın hedonizmi.

Saat Dokuzdan Beri

Saat yarım. Gelip geçti saatler, 

saat dokuzdu lâmbayı yaktığımda 

ve oturmuştum buraya. Öyle durdum okumadan, 

konuşmadan. Kiminle konuşacaktım 

bu evde, tek başıma?

Gelip buldu beni bedenimin genç görüntüsü 

saat dokuzdu lâmbayı yaktığımda, 

hoş kokulu, kapalı odaları anımsattı bana

ve o eski hedonizmi, gözüpek hedonizmi!

Gözümüzün önünde canlandı tekrar

şimdi o tanınmaz olan sokaklar

artık yerinde yeller esen cıvıl cıvıl eğlence yerleri

bir zamanlar var olan kahveler, tiyatrolar.

Bedenimin genç görüntüsü 

geldi ve üzücü anılar da getirdi bana; 

ailenin matemleri, ayrılıklar, 

bizimkilerin, yakınlarımın duyguları, 

pek umursanmayan duyguları ölmüşlerin.

Saat yarım. Nasıl da geçti vakit.

Saat yarım. Nasıl da geçti seneler.

Sokakta

Biraz solgun cana yakın yüzü;

mor halkalı kahverengi gözlerinin altı,

yaşı yirmi beş ama yirmisinde gösteriyor;

giyiminde sanatçıyı andıran bir şeyler var

—kravatının rengi, kolalı yakasının biçimi—

sokakta yürüyor öyle amaçsızca, hâlâ yasadışı

hedonizmin etkisiyle kendinden geçmiş durumda

yaşamış olduğu bunca hedonizmden sonra.

Geçiş

Öğrenciyken korkarak düşündüğü şeyler, açılıyor

apaçık önünde şimdi. Dolaşıyor, sabahlıyor,

bırakıyor kendini. Ve gerektiği gibi (sanatımızda)

onun taze ve sıcak kanında hedonizm

günün tadını çıkarmakta. Ele geçiriyor o sapkın

erotik esrime bedeni; ve teslim alıyor

bu sarhoşluk genç gövdeyi.

Ve böylece ilgimize değer olur

bu basit çocuk. O da geçer, bir an

Şiirin Ulu Dünyası’ndan—

bu taze ve sıcak kanlı, kösnül çocuk.

İkindi Vakti

Herhalde uzun sürmeyecekti bu.

Yılların deneyimi bunu öğretti bana.

Ama gene de birden geldi

Yazgı, sona erdirdi her şeyi.

Kısaydı bu güzel yaşam, ama

nasıl da keskin kokuluydu ıtırlar,

nasıl da eşsiz bir yatakta yatmıştık

nasıl bir hedonizme sunmuştuk kendimizi.

Hedonist günlerden bir yankı,

bu günlerin bir yankısı geldi bana,

gençlik ateşimizden bir şey;

o mektubu gene aldım elime

okudum, okudum, okudum gün batana kadar.

Ve başka bir şey düşünmek için

çıktım balkona, canım sıkkın,

biraz bakarak bu sevdiğim kente

sokaktaki insanlara, dükkânlara.

İstekler

Başlarına güller serpilen, ayaklarına yaseminler,

yaşlı gözlerle görkemli mezarlara gömülen

yaşlanmadan ölenlerinki gibidir güzel bedenleri

işte bunlar gibidir gelip geçen istekler—

gerçekleşmeden, tadamadan tek bir hedonizm gecesi,

yaşamadan o parıltılı sabahlardan birini.

İlk

Gerçekleşti hedonizmin yasak birleşmesi.

Kalktılar yataktan, acele giyiniyorlar, konuşmadan.

Ayrı ayrı çıkıyorlar evden, gizlenerek,

ve tedirgin yürüyorlar sokakta, üzerlerinde

sanki bir şeyler var, eleverecek kendilerini

gösterecek biraz önce üzerinde seviştikleri yatağı.

Ama nasıl zenginleşir bir sanatçının yaşamı?

Yarın, ertesi gün, belki yıllar sonra yazılacak

o güçlü dizeler, kaynakları işte burada olan.

Umutsuz

Kesinlikle yitirdi o genç sevgiliyi. Şimdi onun

dudaklarını arıyor artık      dudaklarında

yeni sevgililerin;  kanıp inanmak istiyor

birleştiğinde  her yeni sevgiliyle

hep aynı şehbazdır  kendini gene ona veriyor sansın.

Sonsuza dek yitirdi onu, sanki hiç olmamış   gibi.

Çünkü kurtulmak —öyle demişti— evet kurtulmak istiyordu

bu lekeli, bu zavallı hedonizmden;

bu lekeli, bu ayıbın hedonizminden.

Hâlâ bir fırsat var —demişti— bundan kurtulmaya.

Bütünüyle yitirdi onu, sanki hiç olmamış gibi.

Hayal gücüyle  ve sanrılarda

arıyor dudaklarını onun başka dudaklarda,

tekrar duyumsamak istiyor yitirdiği aşkını

23 Yaşındaki  Bir Gencin Portresi

Dün öğleyin bitirdi resmi. Ayrıntıları

inceliyor şimdi. Gri bir giysi içinde

çizdi onu, düğmeleri iliklenmemiş, koyu gri;

yeleksiz ve kravatsız. Gülrengi bir gömlekle:

Önü açık görünsün diye biraz

göğsünün ve boynunun güzelliği.

Saçları örtmüş hemen hemen

alnının sağ yanını güzel saçları

(böyle taramayı seviyor saçlarını bu yıl).

Gözlerini çizerken dudaklarını çizerken

yansıtmak istediği hedonist hava

tam anlamıyla orada... Bir eşsiz kösnüyü tamamlamak

için yaratılmış o ağız ve dudaklar.

Sidon Tiyatorosu

Ben, saygın bir yurttaşın oğlu— özellikle de güzel

genç bir tiyatro oyuncusu, her bakımdan sevilen

arada sırada çok cesur şiirler  yazarım

Yunan dilinde, ve elden dağıtırım,

çok gizli elbet,—   Ey tanrılar! Aman görmesin

bunları o külrengi giyenler, Ahlâk’ın bekçileri —

seçkin hedonizm üzerinedir çünkü bu seçkin dizeler:

insanı alıp da o kısır   o sapkın sevgilere götüren.

Evin Önünden

Dün bir kenar mahallede dolanırken

o evin önünden geçtim

çok gençken gittiğim evin.

0 eşsiz gücüyle Eros

burada yakalamıştı bedenimi.

o eski sokaktan geçerken

aşkın çekiciliğiyle

her şey güzelleşti birden

dükkânlar, kaldırımlar, taşlar,

balkonlar, pencereler, duvarlar;

hiçbir şey yoktu çirkin olan.

Ve durmuş, böyle bakarken kapıya

evin önünde oyalanırken

hedonizmin içimde kalan coşkusunu

saçıyordu bedenim durmadan.

Yemin Eder

Yemin eder durmadan düzeltmek için yaşamını.

Ama geliverince gece kendine özgü öğütleriyle, 

uzlaşmalarıyla ve vaatleriyle 

ama gece geliverince, o kendine özgü

arzulayan ve zorlayan bedensel gücüyle, 

yitirir kendini, o aynı yazgısal hazza koşar.

Külrengi

Bakarken bir opal taşına yarı külrengi

iki güzel külrengi göz anımsadım,

görmüştüm belki de yirmi yıl önce...

Bir ay seviştik.

Gitti sonra, İzmir’e gitti sanırım.

Orada çalışacakmış, ve bir daha görüşmedik.

Solmuştur -hâlâ yaşıyorsa— gözleri;

bozulmuş olmalı o güzel yüzü.

Belleğim benim, sakla o gözleri oldukları gibi.

Belleğim benim, ne kaldıysa sende bu aşktan

geri getir bana bu akşam.

Sabah Denizi

Şurada durup ben de bakayım biraz doğaya.

Sabah denizinin ve bulutsuz göğün

parlak mavisi ve sarı kıyılar; her şey güzel

ve ışıklanmış bir yüce biçimde.

Durayım şurada. Gördüğümü sanıp bunları aldanayım 

(gördüm onları hiç kuşkusuz bir an, geldiğim zaman); 

ve kurtulayım hiç olmazsa burada sanrılarımdan, 

anılarımdan, görüntülerinden hedonizmin.

Başlangıçları

Tadına doymuşlar sapkın,

tensel eğlencelerin, Doğruluyorlar şilteden.

ve konuşmadan çabucak giyiniyorlar.

sırayla çıkıyorlar evden, gizlice,

kuşkudalar; hallerinden anlaşılacak

az önce nasıl bir yatakta yuvarlandıkları.

Am nasıl kurulur ki bir sanatçının yaşamı?

Yarın, öbür gün, yıllar sonra besteleyecek

başlangıçları burda olan canlı satırları.

Tütüncü Vitrini

Pırıl pırıl tütüncü vitrininin önünde

kalabalığın arasında duruyordu ikisi de.

Bir rastlantıyla buluştu bakışları.

Kararsız ve çekine çekine

belli ettiler tenlerinin yasak isteklerini.

Kaldırımlarda birkaç tedirgin adım sonra—

derken gülümseme, hafifçe işmar.

Sonunda, artık o kapalı fayton...

tutkuyla yaklaşması bedenlerin;

buluşan eller, birleşen dudaklar.

1903 aralık ayı

Söz edemiyorsam da aşkımdan —

saçlarından, gözlerinden, dudaklarından;

ama hiç olmazsa ruhumda taşıdığım yüzün

beynimde taşıdığım sesinin tınısı

düşlerimden çıkmayan Eylül günleri

kurarlar ve renklendirirler sözcüklerimi ve cümlelerimi;

hangi konuyu ele alsam,

hangi düşünceyi dile getirsem.

1904’ün Ocak Ayı

Ah! uzak anıları

kafamda yeniden yaratmaya çabaladığım 

ocak gecelerinin: Yeniden bulurum seni, 

son sözlerimizi duyarım, ilk sözlerimizi.

Hayalin beni yalnız bırakarak uzaklaştığı 

ocak ayının umutsuz geceleri.

Nasıl da uzaklaşıp yitiyor böyle çabucak! 

ne ağaçlar var, ne sokaklar, ne de evler ve ışıklar; 

dağılıp yitiyor kösnül yüzün.

Kahvenin Kapısında

Eşikte söylenen bir söz

dikkatimi çekti kahvenin kapısına.

Ve orada gördüm

Eros’un usta ellerinin ürünü, güzel gövdeyi:

Büyük bir mutlulukla biçimlendirilmiş

uyumlu kollar ve bacaklar,

bir yontu gibi yükselen endam,

coşkuyla yaratılmış bir yüz

ve özel bir duygu alında,

gözlerde ve dudaklarda

parmakların bir tek dokunuşuyla verilmiş.

Okumaya Gelmişti

Okumaya gelmişti. Önünde açık kitaplar,

tarihçiler, şairler.

On dakika zor dayandı,

sonra bıraktı okumayı. Şimdi uyukluyor

sofada. Kitaplara verdi kendini-

ama yirmi üç yaşında ve çok yakışıklı

ve bu ikindi geçti Eros

kusursuz teninden, dudaklarından.

Safi güzellik olan teninden

geçti erotik bir sıcaklık

saçma bir utanç duymadan zevkin aldığı biçimden.

Tiyatroda

Bıkmıştım sahneye bakıp durmaktan, 

gözlerimi kaldırıp localara bakmıştım.

Seni gördüm locada, 

o tuhaf güzelliğini, sapık gençliğini.

Seninle ilgili bir şey anımsadım hemen, 

öğleden sonra senin için söylenenler geldi aklıma; 

duygulandı ruhum ve bedenim.

Büyülenmiş gibi hayranlıkla bakarken 

yorgun güzelliğine, bezgin gençliğine, 

gözalıcı giysilerine, 

seni canlandırıyordum hayalimde 

öğleden sonra bana anlattıkları gibi seni.

Yarım Saat

Hiç benim olmadın, olacağın da

yok sanırım. Bir iki söz bir yanaşma

Dün bardaki gibi -o kadar.

Evet, acı bir şey bu. Ama biz sanata hizmet edenler

kimi zaman beyindeki gerilimle

Nerdeyse tensel bir haz duyabiliriz

Kuşkusuz kısa bir süre.

İşte dün barda böylece-

güzel yardımıyla alkolün-

Cinsellikle dopdolu bir yarım saat geçirdim.

Sanrım anladın halimi

Ve biraz daha kaldın yanımda bilerek.

Gerekliydi bu. Çünkü bütün düşgücüne,

alkolün büyüsüne rağmen

Senin dudaklarını da görmeliydim

Yanımda olsun istiyordum gövden

Anımsa Beden

Anımsa, beden, ne denli sevilmiş olduğunu değil yalnızca,

o uzanmış olduğun yatakları değil yalnızca,

ama o arzuları da anımsa: Gözlerde

senin için sakınmadan parıldayanları

ve senin içinde titreşen arzuları

ve bir engel yüzünden gerçekleşmemiş olanları.

Şimdi her şeyin geçmişte kaldığı şu anda

kendini vermiş gibisin neredeyse bu arzulara—

nasıl parıldarlardı, anımsa, o sana bakan gözlerde,

nasıl titreşirlerdi senin içinde, anımsa, beden.

Komşu Masa

Ya var ya yok yirmi iki yaşında.

Ama eminim ki aynı bedende

doyuma ulaşmıştım bu kadar yıl önce.

Erotik bir coşku değil bu.

Bu gazinoya daha yeni girdim;

olmadı içip kafayı bulacak zamanım.

Ben bu bedende doyuma ulaştım.

Neredeydi ama nerede?

Önemli değil belleğimin bu hatası.

İşte şimdi, oturmuş komşu masaya.

Çok iyi biliyorum bütün davranışlarını

ve gözümün önünde canlanıyor

giysilerin altında o çıplak, sevgili vücut.

1903 Günleri

Bir daha bulamadım çabucak yitirdiklerimi...

o şiirsel gözleri, o solgun yüzü...

sokağın akşamında...

Bulamadım bir daha—

bir rastlantıyla sahip olduğum şeyleri

ve kolayca terkettiklerimi

ve sonra aradıklarımı can havliyle.

Şiirsel gözleri, solgun yüzü,

o dudakları bulamadım bir daha.

Kalmak Üzere

Saat gecenin biri olmalıydı

ya da bir buçuk.

Bir köşesinde meyhanenin

tahta bölmenin arkasında.

İkimizden başka Kimse yoktu dükkânda.

Cansız bir gaz lambası aydınlatıyordu etrafı

kapıda uyumaktaydı uykusuz kalmış uşak.

Kimse göremezdi bizi. Ama

öylesine azmıştık ki unutmuştuk her şeyi.

Hafifçe sıyrıldı giysiler—

zaten az giyinmiştik

yakıp kavuruyordu çünkü tanrısal Temmuz ayı.

Tenin hazları

aralanmış giysiler arasında;

çabucak soyunması tenin—

yirmi altı yılı aşarak geldi

bu şiirde kalmak için imgesi.




Yahudilerin (İS 50)

Ressam ve şair, koşucu ve diskçi,
Endimion gibi güzel İantis Antoniu.
Sinagog’un dostudur ailesi.

“Güzelduyu peşinde koşmadığım günlerdir
benim en güzel günlerim;
Güzel ve sert Hellenizmi bıraktığım
ve onun o yüce tutkusunu
kusursuz ve ölümlü ak vücudlara.
Ve ne olmak istersem ona dönüşürüm;
Yahudiler’in oğlu, kutsal Yahudiler’in...”

Çok içtendi açıklaması: “Hep Yahudiler’in,
kutsal Yahııdiler’in kalmalıyım—”

Ama hiç de öyle kalmadı öyle.
Bir sadık çocuğu oldu
İskenderiye’li Sanat’ın ve Hedonizm’in.