Kederli günler yaşadığım bu karanlık
odalarda dolaşıp duruyorum, aralık
pencereleri araya araya. Bir pencere
açılsa bir teselli olacak bana.—
Ama yok pencereler, ben bulamıyorum ya da.
Ama bulamamam daha iyidir belki de.
Işık yeni bir işkence de olabilir.
Nasıl yeni şeyler sunacaktır kim bilir?
&
Düşünmeden, acımadan, utanmadan
kocaman yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.
Ve şimdi oturuyorum böyle yoksun her umuttan.
Beynimi kemiriyor bu yazgı, hep bu var aklımda;
oysa yapacak bunca şey vardı dışarda.
Ah, önceden farketmedim örülürken duvarlar.
Ama ne duvarcıların gürültüsü, ne başka ses.
Sezdirmeden, beni dünyanın dışında bıraktılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder