Hakikat

Nedir bu kuruntu, bu hayal, güçsüz ve kısır!

Dalavereci, iğrenç rahip sürüsünün

salaklara vaaz ettiği bu tanrısallık!

Beni de mi katmak isterler çömezleri arasına?

Hayır, asla, yemin ederim, sözümde duracağım,

Asla bu tuhaf ve iğrenç put,

Sayıklamanın ve zırvalamanın bu evladı

Kalbimde en ufak bir iz bir bırakamayacak.

Epikürcülüğümden mutlu, bununla övünen ben,

Ateizmin kollarında vermek isterim son nefesimi

Beni dehşete düşürmek istedikleri aşağılık Tanrı

Yalnızca hakaretime uğramak için düşecek aklıma.

Evet, bir işe yaramaz yanılgı, ruhum nefret ediyor senden.

Seni ikna edebilmek için burada kesin olarak belirtiyorum.

İsterdim ki bir an varolasın

Sana küfredebilmenin zevkine varabileyim diye.

Nedir bu iğrenç hayalet.

Bir boka yaramaz Tanrı. Bu korkunç yaratık 

bakan göze bir şey ifade etmeyen, zeka göstermeyen,

kıt zekalıları ürküten, bilgeleri güldüren,

Duyuları bir şey demeyen, hiç kimsenin anlamadığı.

Çağlar boyunca vahşi ibadeti daha fazla kan döktü,

savaşın ya da Themis'in gazabının bin yılda döktüğünden.

Boşuna tahlil ettim, tanrılaşmış bu itin tekini.

Boşuna inceledim, benim felsefi gözüm

bir şey görmedi sizin dinlerinizin bu motifinde

karmakarışık bir çelişki yumağından gayrı,

daha gözünü diker dikmez sınava teslim olan,

zevk için hakaret edilen, meydan okunan, saldırılan,

korkunun mahsulü, umudun doğurduğu.

Aklımızın asla almayacağı.

Onu yükseltenlerin ellerinde, sırasıyla dönüşerek,

kah korku nesnesine, kah neşe ya da baş dönmesine,

onu insanlara duyuran mahir düzenbaz

dilediğince hüküm sürdürtüyor bizim hüzünlü yazgılarımız

üzerinde,

kah kötü kalpli tasvir eder, kah iyi yürekli,

kimi zaman katleder bizi, kimi zaman babamızdır hizmetimizdeki,

tutkularına göre verir ona daima

adetlerini, karakterini ve görüşlerini:

Ya bağışlayan eldir ya gözümüzü oyan

İşte böyledir bu sersem Tanrı, rahip onunla sallar beşiğimizi.

İyi de hangi hakla, kendini yalana katlanan,

beni de tabi kılmak ister kendi hatasına?

Var mıdır ihtiyacım, aklımın inkar ettiği Tanrı'ya

hak vermek için doğanın yasalarına?

Doğada hareket eder her şey, ve onun yaratıcı bağrı

her an hareket eder yardımı olmadan bir etkenin.

Bu çifte güçlük yarar mı bir işime?

Bu Tanrı nedeni midir evrenin?

Yaratıyorsa yaratılmıştır, ama ben hala

kararsızım, önceki gibi, onun yardımına başvurmakta.

Kaç, kaç git kalbimden uzağa, cehennem kaçkını dalavereci;

yok ol da rahat bırak doğa yasalarını:

Tek başına her şeyi yaptı o, sen yalnızca hiçliksin

Onun eliyle çıktık biz o hiçlikten günün birinde bizi yarattığında.

Yok ol git sen, iğrenç kuruntu, ham hayal!

Uzak dur bu topraklardan, terk et yeryüzünü,

burada yalnızca duyarsız kalpler bulacaksın

acınası dostlarının yalancı jargonuna!

Bana gelince, eminim, sana yönelttiğim dehşet

öyle doğru, öyle büyük, öyle güçlü ki,

zevkle, beş para etmez Tanrı, sakin sakin,

mastürbasyon yaparım senin tanrısallığın üzerinde,

ya da arkadan düzerim seni, tabi eğer senin dayanıksız varlığın

benim düşük uçkuruma sunabilirse bir kıç.

Sonra güçlü bir kolla sökerim yüreğini,

seni daha iyi gömebilmek için benim derin dehşetime.

Ama boşuna olur sana ulaşmak istemek,

özün kaçar kim ki onu zaptetmek ister.

Seni ezemediğimden, en azından, faniler arasında,

yıkmak isterim tehlikeli mabetlerini

ve kanıtlamak isterim Tanrı'nin hala esiri olanlara

kendi zayıflıklarının taptığı bu eciş bücüş ödlek

tutkulara son verebilir değildir.

Ey kutsal hareketler, kibirli izlenimler,

sonsuza dek saygımıza layık kalın,

gerçek bilgelerin ibadetine yalnızca bunlar sunulabilir,

yalnızca bunlar hep sevinç salabilir gerçekten kalplerine,

doğa yalnızca onları sunar mutluluğumuza!

Bırakalım kendimizi bunların hükümranlığına ve şiddetleri,

boyun eğdirerek hiç dirençsiz zihnimize,

zevklerimizi yasa kılsın cezasızca:

Onların sesinin buyrukları yeter arzularımıza.

Organları hangi kargaşaya sürüklerse sürüklesin,

vicdan azapsız ve acısız teslim olmalıyız,

ve yasalarımızı ince elemeden, adetlerimizi gözden geçirmeden

bütün hatalara şiddetle gömülmeliyiz

doğanın daima onların eliyle bize buyurduğu.

Asla başka bir şeye saygı duymayalım onun ilahi mırıltısın

dan gayrı;

doğanın tasarıları için en değerli ne varsa,

beş para etmez yasalarımız vurur her ülkede bunlara.

İnsana korkunç bir adaletsizlik gibi gelen şey

Onun çürütücü elinin etkisidir üzerimizdeki,

adetlerimize göre, çekindiğimizde yanılmaktan

Başaracağız en iyi şekilde karşılamayı onu.

Sizin suç dediğiniz bu maharetli eylemler,

sersemlerin gayri meşru sandığı bu aşırılıklar,

doğanın gözüne hoş görünen sapmalar yalnızca,

en sevdiği ahlaksızlıklar, eğilimler;

onun bize kazıdığı şey ancak yüce olabilir;

dehşeti öğütlerken kurbanı sunar:

çekinmeden vuralım, ve asla kaygı duymayalım,

doğaya teslim ederken kendimizi, cinayetler işlemekten.

Yıldırımı inceleyelim onun kanlı ellerinde:

tesadüfen patlar, oğullar babalar,

tapınaklar, genelevler, sofular, haydutlar,

hepsi gider hoşuna doğanın: ona cürüm gerekli.

Suç işlerken de hizmet ederiz doğaya:

elimiz ne kadar uzanırsa ona o kadar değer verir.

Üzerimizdeki güçlü haklarını kullanalım

kendimizi sürekli teslim ederek en canavarca zevklere:

hiçbiri yasaklanmamıştır onun yasalarıyla, insan katli,

ensest, tecavüz, hırsızlık, ana baba katli, hükümdar katli,

Sodom'un zevkleri, Sapho'nun oyunları,

insana zarar veren her şey ya da mezara gömen. 

Şuna emin olalım ki, onun hoşuna gitmenin bir yoludur

bunlar.

Tanrıları devirerek, aşıralım gökgürültülerini onların

 ve yıkalım bu ışıltılı şimşekle

ürkütücü bir dünyada hoşumuza gitmeyen her şeyi.

Esirgemeyelim hiçbir şeyi: hergelelikleri örnek olsun

her konuda bizim karanlık yiğitliğimize.

Kutsal hiçbir şey yok: bu evrendeki her şey

boyun eğmelidir ateşli kusurlarımızın sultasına.

Biz çoğaldıkça çeşitlenecek alçaklık,

daha iyi hissederiz sertleşmiş ruhumuzda.

Artırarak, teşvik ederiz hayasız denemelerimizi,

her gün adım adım yöneltir bizi cinayetlere.

En güzel yıllardan sonra sesi bizi çağırdığında,

tanrılarla alay ederek dönelim onun yanına:

ödüllendirmek için bekliyor bizi doğanın potası;

iktidarının aldığı şeyi, ihtiyacı geri veriyor bize.

He şey orada ürüyor, her şey orada canlanıyor; 

büyüklerin küçüklerin bu fahişedir annesi,

ve hepimiz aynı sevgiye layığız onun gözünde,

Canavarlar ve hergeleler, iyiler ve erdemliler.

Marquis de Sade

"İsterim ki kamışım kalktığında evren varolmaya son versin"