Yaşamlar

I

Ey o koca caddeleri kutsal ülkenin, taraçaları o tapınağın!

Bana atasözlerini açıklayan o Brahman’a ne oldu? O çağlardan, o yerlerden, hâlâ

o ihtiyar kadınları görüyorum! Gümüş saatleri, nehirlere karşı güneşi, dostun

omuzumdaki elini, sonra o baharat kokulu odalarda ayak üstü sevişmelerimizi

hatırlıyorum. – Düşüncemin yöresinde kızıl güvercinlerin uçuşu görülüyor. -

Buraya sürülmüş, bütün edebiyatların o ölümsüz oyunlarını oynayacak bir sahnem

oldu. Size o duyulmadık zenginlikleri bir bir göstereceğim. Bulduğunuz o

gömülerin tarihini inceliyorum. Sonrasını görüyorum! Kaos’leyin hor görülüyor

işte erdemliğim. Sizi bekleyen şaşkınlığın yanında nedir ki benim yokluğum?

II

GELMİŞ geçmiş bütün bulmanların üstünde bir bulmanım ben; aşkın anahtarları gibi

bir şeyler bulmuş bir ezgici hem de. Şimdilerde, tok bir gökyüzüyle cılız bir

toprağın ağası olan ben, o dilenci çocuklukla çömezlikle ya da o takunyalarla

gelişle, tartışmalarla, o beş altı kezlik dullukla ve kalın kafalığımdan

arkadaşlar kadar sesimi yükseltemediğim o birkaç düğün anılarıyla heyecanlanmayı

deniyorum. Yakıyorum o eski ilahi sevinç payımdan yana: bu kaba toprağın yalın

havası benim amansız şüpheciliğimi eni konu besliyor. Ama bu şüphecilik bundan

böyle uygulanmayacağına ve ben de zaten yeni bir acıya, yıkıma bel bağladığıma

göre, – Korkunç bir deli olup çıkmayı bekliyorum.

III

ON iki yaşımda, beni kilitledikleri bir tavan arasında tanıdım dünyayı, insanlık

komedyasını resimledim. Bir kilerde öğrendim tarihi. Bir kuzey kentinin gece

eğlencelerinde, eski ressamların bütün kadınlarına rastladım. Paris’te, eski bir

dar sokakta bana bütün geçmiş çağların bilimlerini öğrettiler. Doğu’yla dopdolu

güzelim bir evde, yüce yapıtımı tamamlayıp ulu emekliliğimi geçirdim. Kanımı

karıştırdım durdum. Ödevim geri verildi bana. Bunu hiç düşünmemeli artık. Öbür

dünyalı biriyim ben aslında, işim gücüm yok.

(Çeviri: İlhan berk)

Work by David Wojnorowicz

Arthur Rimbaud in Newyork: