Ne kadar sevdiğimi tahmin bile edemeyeceğin küçük minnoşlarıma (*Sade'ın iki oğlu: 27 Ağustos 1767 doğumlu Louis Marie, 27 Haziran 1769 doğumlu Donatien Claude Armand) bir lafım var. Yarın serbest kalmış olsam, iki yıl süresince onları göremeyecek olmak benim için büyük bir üzüntü kaynağı. Bunu hiç beklemiyordum. Geçtiğimiz yıl, onları görebildiğimde büyümüş olacaklarını hayal etmekte haksız değilmişim. Aman tanrım, karşılaştığımızda beni kesinlikle tanımayacaklar. İnsanın çocuklarına kavuşup sarılamaması gerçek bir ceza; en tatlı oldukları zamanlar şu anlar, sonra sadece sıkıntı verecekler. Senden, bu zavallı yavrucakları koruyup kollamak için gösterdikleri çabaları için, babana ve annene, benim adıma ısrarla teşekkür etmeni istiyorum. Bu yaptıklarının beni ne derece etkilediğini anlatamam. Bir yandan üzülürken diğer taraftan seviniyorum; hani çocuklarına bakacak birini bulduklarında onların ayaklarına kapanan zavallılar vardır ya, bu zenginler onlar içinde bulundukları umutsuzluktan kurtardığı için, çocuklarına hayal ettikleri imkanları sağlayacağı için, onlara karşı minnet gözyaşları dökerler, işte bizi onlara benzetiyorum. Yaptığım bu benzetme bilmiyorum seni ne kadar sarstı ama bunları düşünürken benim döktüğüm gözyaşları nasıl isimlendirilmeli bilmiyorum...
...
22 mart 1779
Kuzucuklarımla ilgili, bana, kelimesi kelimesine, çocuklar giderken seni iki yıl sonra görecekleri için mutlulardı, yazmıştın. Bu onları iki yıl göremeyeceğim anlamına geliyor sanırım. Ama şimdi iyi ki bu değişti, onları görmeden ülkeden ayrılmak zorunda kalsaydım, bu benim için dayanılmaz bir acı olurdu. Deli oldum. Beni tek başıma sanki onlar yanımdaymış gibi konuşurken görseydin... Aklımı kaçırdığımı zannederdin. Rüyama girmedikleri tek bir gece yok. Yakında onlara mektup yazacağım.
sade'ın çocuklarına duyduğu sevgiyi ifade eden iki parça
YanıtlaSil