 |
| Alphonso Osbert (1857 - 1939) "Sappho" |
yaklaşık 6. yüzyıl parşömeni
Bir satır olsun almadım ondan
Doğrusu ölsem daha iyi.
Durmadan ağladı giderken;
“Sappho”, dedi,
“Bu ayrılığa dayanmak gerek.
Gözüm arkada gidiyorum.”
“Git,” dedim, ” mutlu ol,
ama unutma,
kimi aşkın zincirine vurduğunu geride
“beni unutsan bile,
Aphrodite’ye sunduğumuz armağanları,
paylaştığımız onca güzelliği düşün
“saçlarını süslediğin
bütün o menekşeleri, konca gülleri,
gencecik boynuna taktığın yüzlerce çiğdemi
” tatlı kokular sürerdin saçlarına,
yumuşak döşeklere uzanmış kızlar
gönül avuturlardı sevdikleriyle
“ne bir türkü söylenirdi
biz katılmadan,
ne bizsiz, çiçek açardı ilkyaz…”
-nedir gene deli gönlünü çelen-
Çeviri: Cevat Çapan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder