Romalı aşk ve güzellik tanrıçasının bu klasik temsili, daha önceki dönemlerde yapılmış çok sayıda ikonik esere dayanır. Fransız akademik sanatına örnek teşkil eden sanatçı William Bouguereau, bu resimle Sandro Botticelli’nin (1445-1510) yaptığı aynı isimli esere, Raffaello’nun yaptığı Gaiatea’nın Zaferi’ne (1512) ve Jean-Auguste-Dominique Ingres’ın (1848) yaptığı Venüs Andyomene'ye bir tür saygı duruşunda bulunur.
Porselene benzeyen kusursuz teni, uzun, dalgalı saçlarıyla Venüs, dalgalardan doğmuş ve hayranlık uyandıran triton figürleri, su perileri ve bebek meleklerle çevrili istiridye kabuğu üzerinde ayakta durmuştur. Birçok çağdaşıyla beraber Bouguereau da tanrıçayı, erotik hisler uyandıran, idealize edilmiş bir nü yapmak için bahane olarak kullanmıştır. Zengin renk kullanımı, boyanın tuvale özenle sürülüşü, uygulamadaki hassasiyet ve figürün fiziksel kusursuzluğu yapıta, ilk gösterildiği dönemde, oldukça büyük bir başarı getirmiştir. Yaşamı boyunca avangardlar tarafından küçümsenen, gelenekçiler tarafından hayranlık duyulan sanatçının yalın tekniği, Fransız akademik resim geleneğinin vardığı doruk noktasını temsil eder.
Susie Hodge
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder