Kargalar (Artaud & Gogh)

Wheat Field with Crows

Ölümünden iki gün önce resmedilmiş kargalar, tıpkı öbür tualleri gibi, ona belirli bir ölüm sonrası ününün kapısını açmamışlardır, ama onlar resmedilmiş resme ya da daha doğrusu resmedilmemiş doğaya olanalı bir öte'nin, olanaklı bir sürekli gerçekliğin gizli kapısını açmaktadırlar - gizemli ve uğursuz bir öte'nin Van Gogh tarafından açılan kapısı arasından.

Olağan değildir görmek, bir insanın, karnında onu öldürmüş tüfek atışıyla, bir tual üstüne kargalar yığmasını, altında belki kurşuni mor olan, ama boş olduğu kesin, toprağın şarap tortusu renginin buğdayların pis sarısıyla çılgınca çarpıştığı bir ovayla.

Ama Van Gogh'tan başka hiçbir ressam onun gibi, kargalarını resmetmek için, akşamın inen ışığına yakalanmış karga kanatlarının bu yer mantarı siyahını, bu "zengin yemek" ve aynı anda sanki dışkısal gibi olan siyahını bulmayı başaramamıştır.

Ve neden yakınmakta aşağıda toprak, kanatları altında gösterişli kargaların, ki herhalde tek Van Gogh için gösterişli ve, diğer yandan, artık ona dokunmayacak bir acının şatafatlı habercisi?

Çünkü buraya kadar hiçkimse toprağı şu kirli çamaşır yapmamıştı, şarapla burulmuş ve bulanmış kana.

Wheat Field with Crows

Tablonun göğü çok alçaktır, ezik,

morumsu, yıldırımdan kenar yolları gibi.

Boşluğun alışılmamış karanlık püskülü, şimşek sonrası yükselen.

Van Gogh kargalarını, intihar etmiş insan dalağının siyah mikropları gibi üst kısmın birkaç metre yakınına ve sanki tualin altından gibi bırakmıştır,

siyah bıçak yarası boyunca çizginin, ondaki, zengin tüylerinin çırpışı yeryüzü fırtınasının çalkantısı üstünde yukarıdan bir soluk kesilmesinin tehditlerini dayandırmaktadır.

 Oysa bütün tablo zengindir.

Zengin, görkemli ve sakin, tablo.

Onurlu eşliği ölüme - hayatı boyunca o kadar çok  sarhoş güneş döndürmüş olanın sürgünden kaçış halinde o kadar çok tahıl yığını üstünde, ve, umutsuz, karnında bir tüfek atışı, bir manzarayı kan ve şarapla kaplamadan, toprağı hem sevinçli hem karanlık, ekşi şarap ve bozuk sirke tadında son bir sübyeyle ıslatmadan edememiş olanın.

İşte böylece Van Gogh'un yaptığı son tualin ton'u, o ki diğer yandan resmi hiç aşmamıştır, en patetik, tutkusal ve tutkulu elizabet dramının keskin ve barbar tınısını çağrıştırmaktadır.  

Kargalar'dan sonra, Van Gogh'un bir tablo daha yapmış olacağına kendimi inandıramam.

Bence o otuz yedi yaşında öldü çünkü ne yazık ki bir kötü tin'le bağlanmış insan hikayesinin -yürek karartıcı ve çileden çıkaran hikaye sonuna gelmişti.

Antonin Artaud

Wheat Field with Crows