"Bizi tamamen yok sayarak, bize sınırsızca katil muamelesi yapan
bu boş gökle eşit olamayız..."
Doruk ve Düşüş / Bataille
Bocalıyorum ve yalnız kalıyorum, yaşama nasıl katlanacağımı bilmiyorum.
Daha doğrusu biliyorum: Sertleşeceğim, kendi çöküşüme güleceğim, önceki gibi yoluma devam edeceğim.
Şimdi
katılaşıyorum ve yoluma gidiyorum (başladım). Harekete geçme koşuluyla!
Sanki harcanan çabaya değermiş gibi sayfamı büyük bir özenle yazıyorum.
Harekete geçme koşuluyla!
Yapacak şeyi olma koşuluyla!
Yoksa
nasıl sertleşeceğim! Bu boşluğa, hiçbir şeyin susuzluğunu
gideremeyeceği bu susuzluğa, boşunalık duygusuna nasıl katlanacaktım? Bu
dünyada yapacak hiçbir şeyim olmamasının düş kırıklığını
(umutsuzluğunu) anlattığım bu kitabı, bu şeyi yazmanın dışında yapacağım
ne vardı?
Bitkinliğin (önemsiz, doğru) çukurunda bile keşfediyorum.
Bu dünyada bir amacım, bir hareket nedenim var.
Tanımlanamaz bir şey bu.
Şans
ışığımın beni hiç terketmeyeceği deneyimlerle işaretlenmiş, çetin bir
yolu düşlüyorum. Kaçınılmazı, gelecekteki tüm olayları düşlüyorum.
Parçalanma veya bulantı içinde, bacaklarımda derman bırakmayan bitkinlikler içinde ve ölüm anına kadar, oynayacağım.
Bana düşen ve bıkmadan usanmadan yenilenen, her gün
bir süvari gibi habercisi
benden önce gelen, hiçbir zaman hiçbir şeyin sınırlandıramadığı,
geceden çıkan
bir ok olarak ben
diye yazdığım zaman uyandırdığım şans, en iyisi ve en kötüsü ile beni sevdiğime bağlayan şans sonuna kadar oynanmak ister.
Beni okuyan sen, kim olursan ol: Şansını oyna.
"En uzun merdiveni olan ve en alta inebilen ruh,
ruhların en genişi, kendi içinde en uzağa koşabilen, başı boş gezip tozabilen ruhtur,
en gerekli ruh, rastlantının içine memnuniyetle atlayan ruhtur,
olan ve oluşun içine girmek isteyen ruh, sahip olan ve sitemin ve arzunun içine atlamak isteyen ruh,
kendinden kaçan ve en uzak çevrede dolaşırken yakalanan ruh,
en bilge ruh, deliliğin en yumuşak şekilde kalbe hitap ettiği ruh,
kendini en çok seven ve her şeyin çıkışlarının ve inişlerinin, akımlarının ve geri akımlarının varolduğu ruh." (Zerdüşt)
İçinde bulunduğum bu hiçlikte -bunaltacak kadar soru soran ben boşluğu
genişletmeyen, soruyu ikiye katlamayan bir yanıt göremiyorum- hiçbir
şeyi ayırt edemiyorum: Tanrı bana, kaba materyalizmin "doğa"sı kadar boş
bir yanıt gibi görünüyor.
Önümüzdeki gölgede keşfedilmeyi bekleyen şey: Süt gibi beyaz bir öte dünyanın büyüleyici çağrısı, bir zevk gölünün gerçekliği.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder