“Nietzsche’nin Sorrento’ya yaptığı yolculuğu onun sadece yurtdışına, İtalya’ya yaptığı ilk büyük yolculuk değil ayrıca onun hayatından ve felsefesinin o sıradaki gelişiminden de ilk gerçek kopuşudur.
…
Sorrento’da Nietzsche; Wagnerci dönemini reddeder, felsefe ve filoloji eğitiminden gelen kazanımları yeniden ele alarak kendini modern düşünceye, tarihe ve bilime açar. Sorrento’ya dair notlarda bu konuyla ilgili bir çok açık pasaj vardır: ‘Daha önceki eserlerimin okuyucularına kesin olarak ilan etmek istiyorum ki eserlerime hakim olan metafizik-estetik tutumdan vazgeçiyorum: Bu tutumlar hoş ama savunulacak gibi değiller.’
…
Sorrento’da, pansiyonun ikinci katındaki, küçük bir portakal ağacı korusuna, biraz ileride denize, Vezüv Yanardağı’na ve Napoli körfezi kıyılarına bakan büyük odada; sonbaharın sessiz ve portakal kokan, öğlen güneşinin ve deniz tuzunun içine işlediği ışıklı öğleden sonralarında; arkadaşlarla yapılan yüksek sesle okuma akşamlarında ya da Capri’ye düzenlenen gezilerde, eskilerin denizkızlarını duyduklarını sandıkları bu topraklarda; hayatının ilk aforizmalarını -ki müsveddelerinin başlığı hala Sorrentiner Papiere’dir- yazmakla geçen o sabahlarda Nietzsche
filozof olmaya karar verir.
…
Filozof Nietzsche’nin kendini evinde hissettiği yerleri belirtmek istesek, şuraları sayardık: Ceneviz, Nice, Sils-Maria, belki Venedik ama Basel değil, kesinlikle Naumburg değil, Bonne ve Leipzig de değil. Sadece turist olarak gezdiği bir dönemden bahsedecek olursak sadece Sorrento’yu sayabiliriz. Nietzsche’nin evde değil başka yerlerde olmak isteyen, yolculuğu, manzarayı, doğal ve sanatsal güzellikleri turist gözüyle takdir eden seyyaha özgü ruh halini deneyimlediği tek yolculuğu Sorrento’ya olan yolculuğudur.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder