As I Lay with My Head in Your Lap Camerado / W.W.

Benim gözümde Amerika, Walt Whitman’dı, yeni ritmin ülkesi, yarınki kardeşliğin yurduydu. Oraya yola çıkmadan önce o eşsiz “ Camerado” nun* vahşi çağlayanlarmışcasına akan uzun söz dizilerini bir kez daha okudum.. Avrupalının olağan kendini beğenmişliğiyle değil, açık ve kardeşçe duygularla ayak bastım, Manhattan’a.

Otelde kapıcıya ilk sorum, Walt Witman’ın mezarıydı; bugün gibi hatırlarım. Bu sorumla, zavallı

italyanı pek şaşırttığımı da biliyorum; böyle bir adı hiç duymamıştı, adamcağız?

*

Stefan Zweig

Bir Avrupalının Anıları

*Başımı Senin Kucağına Yasladığımda Dostum...

AS I LAY WITH MY HEAD IN YOUR LAP CAMERADO.

AS I lay with my head in your lap camerado,

The confession I made I resume, what I said to you and the open 

air I resume,

I know I am restless and make others so,

I know my words are weapons full of danger, full of death,

For I confront peace, security, and all the settled laws, to unsettle 

them,

I am more resolute because all have denied me than I could ever 

have been had all accepted me,

I heed not and have never heeded either experience, cautions,

majorities, nor ridicule,

And the threat of what is call'd hell is little or nothing to me,

And the lure of what is call'd heaven is little or nothing to me;

Dear camerado! I confess I have urged you onward with me, and 

still urge you, without the least idea what is our destination,

Or whether we shall be victorious, or utterly quell'd and defeated.