Yalnız Serçe / Leopardi

Recanati'deki Yalnız Serçe Kulesi 

ismini Leopardi'nin şiirinden almış:

Yalnız serçe kalkarsın eski kulenin

tepesinden; yol alırsın. Gün batıncaya kadar,

uçsuz bucaksız kırlarda şarkılarınla;

yankılanır sesin vadide. Işıldar her yerde

ilkbahar, coşku içindedir kırlarda;

duygulanır insanın yüreği derinden bakınca.

duyarsın sürüleri melerken, sığırlar böğürürken;

kuşların cıvıltısını yarış içinde; sayamazsın

attıkları turları sınırsız göklerde,

kutlarken neşe içinde sürekli en güzel

yıllarını. Sen oysa bir kenarda

düşünceli, izlersin olup biteni; yoldaşın

yok; uçmaya gönül hiç yok; umurunda

değil eğlence, aldırmıyorsun oyuna; şarkı

söylüyor ve geçiriyorsun bu şekilde

en güzel günlerini yılın ve ömrünün

Ah! Ne kadar çok benziyor

yaşam tarzın yaşam tarzıma! Zevk

ve eğlence, gençliğin keyif verici

yoldaşları; aşk tutkusu, ateşli yıllarda

ayrılmaz parçan;

ilerlemiş yaşında insanın aradığı,

acı çektiğini anımsadıkça;

umurumda değil, oysa;

bilmem ne olduklarını; dahası,

nerdeyse kaçıyorum onlardan;

yalnız ve yabancı gibi doğduğum yerlerde;

geçiriyorum yaşamımın ilkbaharını.

Yerini artık akşama bırakan bugün,

bayram günüdür töreye göre yöremizde;

duyarsın çan seslerini berrak havada,

ve uzaklardan yankılanarak

gelen top atışlarını, küme küme evler

arasından. Bayram giysileri içinde yöre

çocukları; çıkarlar evlerinden, dağılırlar

kasabanın yollarına;

bakarlar, bakışırlar birbirlerine göz ucuyla;

coşkulanır yürekleri.

Bense yalnızım kırlara açılan bu uzak

köşemde; bir başka zaman erteledim

tüm zevkleri, oyunları; dingin havada

yayılmakta olan bakışlarıma çarpan Güneş:

‘Mutlu gençlik yıllarına son’ demektedir sanki,

uzaktaki tepelerin arkasından yitip giderken.

Sen, tekbaşına kalmış küçük kuş,

gelince akşamı yaşamının, sana armağanı

yıldızların; üzüntün olmayacak böyle

yaşamış olmaktan ötürü.

Çünkü elinde değil senin ve senin

gibilerin yazgıları.

Bana gelince, iğrendiğim yaşlılık eşiğini

atlamak zorunda kalırsam eğer bir gün

gözlerim bir başka gönüle kör kör

baktığında ve bomboş göründüğünde

bana dünya, ve gelecek günler daha da sıkıcı

ve karanlık şimdikinden; kimlere ne diyeceğim ki

geçmişteki bu tavrımdan? Yıllarım ve kendimle ilgili?

Eyvah! Pişmanlık içinde ve sık sık;

döneceğim geriye, ama çaresiz geçmişi arayarak.

Giacomo Leopardi