Doğa / Leopardi

Kimi zaman çekilirim ıssız bir köşesine tepenin
ilişirim ucuna gölün, kımıldamadığı yerde çevresindeki
otların rüzgârda ve durgun sularına
güneşin kendi resmini çizdiği öğle saatlerinde.
Dal oynamaz, yaprak kımıldamaz rüzgârda;
bir tek dalga yoktur sularda;
ağustosböceğinin cırcırı; daldaki kuşun kanat
çırpışı ve ne de kelebeğin vızıltısını görür,
duyarsın; ne yakında ne uzakta ne bir ses
ne bir nefes. Sonsuz bir sessizlik egemendir
o kıyılarda; unuturum kendimi ve
dünyayı sessizce orada oturduğumda;
duyarım kol ve bacaklarımın çözüldüğünü
uzattığım yerde; ne bedenim ne ruhum
can verir onlara; devinimsizlikleri
karışmıştır sanki bu yerlerin sessizliğine.




Gökte olsun, yerde olsun dostu ve sığınağı
mutsuzların, intihardan başka bir şey değil.

...bilir misin, düşünür müsün hiç açtığın yaraları

yüreğimin ortasında? Sen uyuyorsun:

Bense görünüşte bu denli sevecen

gökyüzü ve her şeye gücü yeten;

beni acı çekmek için yaratan eski Doğa'yı

izliyorum pencereden.

Yoksun bırakıyorum seni umuttan; evet,

umuttan- dedi Doğa - Işıldamasın gözlerin

ağlamanın dışında.

Ne ki, ben

duyuyorum kaybolduğunu o kadar çok sevdiğim

gençlik yıllarımdan arta kalan ve silindiğini

sevimli imgelem dünyamın, tatlı düşlerimin;

ve son anıma kadar, adını andıkça, özlem

duyacak ve beni ağlatacak olan

Ne zaman ki bu yüreğim taş kesecek,

soğuyacak ve güneşli tarlaların dingin

ve suskun anlatımı; baharda sabah kuşlarının

cıvıltısı ve suskun ay bulutsuz gökyüzünde,

tepelerde, vadilerde artık ısıtmayacak kalbimi

ve tüm güzellikler cansız ve anlamsız

gelecekler bana; her türlü yüce duygu ve

incelik ve sevecenlikten uzak kalacak,

unutacağım, işte, o zaman yoksun

kalacağım tek avuntumdan ve içimi daha az

okşayan başka uğraşlara dalacağım;

adayacağım ıstıraplı yaşamımdan geri kalan

sevimsiz yıllarımı. Acı gerçeği ve

ölümlü ve ölümsüzlerin kara talihini

araştıracağım; insanoğlunun niçin

yaratıldığını; kendisini hangi sıkıntıların

beklediğini; hangi acınacak durumlarla

karşı karşıya kaldığını; yazgının

insanoğlunu hangi sona sürüklediğini

ve Doğa’nın; acımızın, kime yaradığını,

kimi sevindirdiğini;

bilge kişilerin övgüye boğduğu;

 benim ancak şaşkınlıkla hayran kaldığım,

bu giz dolu evrenin

hangi yasalar, hangi kurallar uyarınca,

hangi amaç uğruna devindiğini.