Ölüler Korosu / Leopardi

Ey tek ebedi olan dünyada 

her canlı varlığın yöneldiği ölüm, 

sende dinlenir bizim 

ruhtan yoksun varlığımız, 

hoşnut değil, ama kurtulmuş 

eski acıdan. Götürüyor 

bilinmeze bu ağır düşünce bizi 

karmakarışık akıldaki koyu bir gece gibi: 

tükendiğini hissediyor çorak ruh 

umutlanma, arzulama gücünün: 

kurtuluyor böylece acıdan, korkudan 

ve eriyor boş, ağır 

ve sıkıntısız zaman.

Yaşadık: bir süt çocuğunun ruhunda 

korkunç bir larvadan 

ya da korkulu bir rüyadan

nasıl karanlık bir anı kalırsa; 

öyle kalıyor bizde bu anısı da 

hayatımızın. Ama anı uzaktır

korkudan. Ne olduk?

Ne oldu yaşam adını alan 

o acı zaman parçası?

Bizim düşüncemize göre, bugün, 

yaşam gizemli, hayranlık verici, 

ve görünmektedir bilinmeyen ölüm 

canlıların onu düşündüğü gibi.

Nasıl kaçıyorsa ölümden yaşarken 

öyle kaçıyor şimdi de yaşam ateşinden 

bizim bilinmeyen varlığımız, 

hoşnut değil, ama emin 

yazgının engellediğinden 

mutlu olmasını ölümlülerin ve ölülerin.