Çalarsaat - Baudelaire

Çalarsaat ! uğursuz, ürkünç, duymaz tanrı,
Der parmağıyla korkutup bizi: "Anımsa!"
Korku dolu bağrına saplanır nasılsa
Bir hedef gibi,titreşen acılar gibi;


Ufka doğru kaçar buğuyu andıran Haz
Sahne dibindeki bir peri gibi hemen;
Her bir an parça parça koparıp yer senden
Herkese ömrünce verilen zevki biraz.


Saniye,tam üç bin altı yüz kez saatte,
Fısıldar: Anımsa!- Çabuk çabuk, sesiyle
Bir böceğin, Şimdi der: Ben Geçmiş'im bile,
İğrenç hortumumla emdim ömrünü hatta!


Remember !, Anımsa! Esto memor! Ey savruk!
(Konuşmadığı dil yok demir gırtlağımın.)
Külçelerdir dakikalar, ölümlü, çılgın,
Altınını çıkarmadan atma çarçabuk!


Anımsa ki Zaman hırslı bir kumarbazdır,
Hilesiz kazanır, her elde ! budur yasa.
Gün sönüyor, kabarıyor gece; Anımsa!
Uçurum hep susuz; su saati boşalır.


Saat nerdeyse çalar ve tanrısal yazgı
Ve yüce erdem, daha kız olan karın,
Ve pişmanlık bile (ah! sonuncu durağın!)
Derler: Geber, koca ödlek! beklemez yargı!

Çeviri: Sait Maden