İki çocuğa ölüm cezası verilmesi için baskı yapılan bir mahkeme gördüm, böylece bilimsel, felsefi, insani düşüncenin ve her tür deneyimin, yaşadığımız dönemin en cömert ve en üstün düşünceleri ile nasıl birbirine ters düştüğünü görmüş oldum.
Geçmişten hareketle, tarihe gömülü örnekleri ortaya seren dostum Mr. Marshall, bir vahşinin bile yüzünü kızartacak türden, Blackstone'un şu tümcelerini neden okumadı ki orada: "On dört yaşından küçük olanlar, cinayeti işlememiş sayılsalar da eğer mahkeme kurulu ve jüri üyeleri bizzat cinayetin işlendiği kanısında iseler, iyiyi kötüden ayırmanın ölçütü olması babından bu çocuk suçlu bulunabilir ve ölüme mahkum edilebilir."
Evet, on üç yaşında bir kız çocuğu da öğretmenini öldürmek suçundan yakılmıştır.
On ve on bir yaşlarında iki erkek çocuk da arkadaşlarını öldürmek suçundan ölüme mahkum edilmiş, on yaşında olan asılarak idam edilmiştir.
Neden?
Çünkü o, iyi olan ile kötü olan arasındaki farkı bilmekteydi. Din derslerinde öğrenmişti bunu.
(Clarence Darrow Leopald ve Loeb'in Savunma Söylevi, 1924)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder