Habil İle Kabil - Baudelaire

Habil soyu, hep uy, iç ye;
Tanrı sana gülümser ne hoş.

Kabil soyu, hep çamur içre
Sürünüp de geber başıboş

Habil soyu, kurbanın senin
Okşar Başmeleğin burnunu !

Kabil soyu, bu işkencenin
Bulunmayacak mı hiç sonu?

Habil soyu, ekin ve davar
Dolar giderek solun sağın;

Kabil soyu, yaşlı bir zağar
Gibi ulur aç bağırsağın.

Habil soyu, ısıtmaya kal
Karnını baba ocağı içre;

Kabil soyu, zavallı çakal,
İninde hep soğuktan titre!

Habil soyu, sev ve üre pek!
Altının da yavrular senin.

Kabil soyu, ey yaman yürek
Büyük iştahlardan hep çekin.

Habil soyu, yer ve büyürsün
Ağaç kurtlarınca art arda !

Kabil soyu, sürükle düşkün
Aileni bitmez yollarda.


II


Habil soyu, ah! tüten toprak
Beslenecek senin leşinle !

Kabil soyu, çözülmedi bak
Dertlerinin bir teki bile;

Habil soyu, utancın açık:
sabah yenik düştü kargıya !

Kabil soyu, gökyüzüne çık
Ve Tanrı'yı fırlat aşağıya !



Çeviri: Sait Maden

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder