'Yalnız insan' lanetlidir.
Çoğu zaman öyle güçsüzüm ki yazı yazacak gücüm bile olmuyor. Yalan söyleme gücü? Bunu da söylemeliyim: Sıraladığım bu sözcükler yalan söylüyorlar. Hapiste duvarlara yazı yazmazdım: Çıkışı aramaktan tırnaklarım sökülürdü.
Yazmak tırnaklara kavuşmak, boş yere de olsa, kurtuluş an'ını umut etmek mi?
Baykuş ayışığında, yaralıların çığlık attığı bir alanın üzerinde uçuyor.
Ben de aynı şekilde kendi mutsuzluğumun üzerinde uçuyorum.
Varlığımı sürdürmek neye yarıyor?
Kaybedilen davanın peşinden gitmek niye?
Hiçbirimiz rastlantıdan, bir uçurumun dibinden yeni bir alay çıkaran ölümden daha fazla değiliz.
Dayanılmaz bir kadavradan başka bir şey bırakmadıkları bu dünyadan onları bir kaza veya bir hastalık alıp götürünceye kadar, o gün bugündür yaşamaktan, bir şeyi, daha sonra başka bir şeyi düşünmekten, yataktan kalkmaktan, yıkanmaktan ve uyumaktan bir an bile vazgeçmeyen, yaşamım süresince karşılaştığım bunca erkek ve kadın!
*
umut yok
ölüm
üflenen mum
*
tüm evrende
tabutların boşluğu
kendimin yokluğuyum
Georges Bataille,
İmkansız'dan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder