Virgina Woolf'un günlüğü

Dün kahvaltı’ da L. Odama geldi ve “Goldie öldü.” Dedi. Onu hiçbir zaman çok iyi tanımadım ama aramızda o güvenilir Cambridgelilerle kurduğum ortak duygu vardı: ve tabii Dalgalar hakkında yazdıklarından da hoşlanmıştım; böylece yakınlaşmıştık. Çok garip bir duyguya kapılıyorum bu aralar, hepimiz geniş bir işin ortasındayız sanki; bu kalkıştığımız şeyin görkeminin -hayatın-; ölümlü olmanın: bir sonsuzluk sarıyor çevremi. Hayır- anlayamıyorum-bırakacağım kendi kendine kuluçkaya yatsın, bir “roman” şeklini alacak herhalde. (Sonradan daralıp roman fikrini alan fikirler işte böyle geliyor aklıma)

Gece L.’yle ölümden konuştuk yine, bu yıl ikinci kez oluyor; belki de bir otomobilin tekerlekleri altında ezilen solucanlar gibi olduğumuzu; solucan ne bilir arabayı –onun yapısını? Bir neden olmalı: eğer varsa, bizim, insanoğullarının kavrayabileceği bir neden değil. Goldie’nin belli bir mistik inancı vardı.


5 Ağustos Cuma
1930  




Ama içimde dur durak bilmeden arayan biri de var. Hayatta neden hiç keşif yok? Parmağınızı basabileceğiniz ve "hah, işte bu" diyebileceğiniz bir şey? Depresyonum, hırpalanmış bir duygu. Bakıyorum: ama -o değil-o değil. Peki ne? Onu bulmadan ölecek miyim peki? Sonra (geçen gece Russel Meydanı'ndan geçerken olduğu gibi) gökyüzündeki dağları görüyorum; ve yüksek bulutları; İran üzerinde yükselen ayı; bir şeylerin yüce, şaşırtıcı duygusu var içimde, "O" olan şeyin. Dediğim tam olarak güzellik değil. O şey, kendi içinde yeterli; doyurucu; erişilmiş. Dünyayı arşınlamakta olan kendi yabancılığıma dair bir duygu da var; insanın durumunun sonsuz tuhaflığına dair; Russel Meydanı'ndan yürür geçerken, orada tepede ay ve dağların başını almış bulutlar; kimim, neyim, vesaire; bu sorular hep içimde süzülüp duruyorlar; derken kesin bir olguyla burun buruna geliyorum- bir mektup, bir kişi ve yeniden büyük bir tazelenme duygusuyla onlara dönüyorum. Hep böyle sürüyor. Ama bu görünümde, ki gerçek olduğunu sanıyorum, oldukça sıklıkla hep "O"na rastlıyorum: ve oldukça huzurlu hissediyorum kendimi. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder