Bu umutsuzluk kuyusu, yemin ediyorum, beni yutamayacak. Harikulade bu yalnızlık. Rodmell'de hayat çok dar. Ev rutubetli. Ev dağınık. Fakat başka çaresi yok. Zaten yakında günler de uzayacak. Bana gerekli olan o tanıdık coşma. "Senin gerçek yaşamın da, benimki gibi fikirler," demişti Desmond bir keresinde. Ama unutmamalı ki fikirler tulumbayla çekilmiyor. Kendimi dinlemeyi sevmeye başlıyorum. Uyku ve gevşeklik: hayallere dalmak; okumak; yemek pişirmek; bisiklete binmek; ah ve tabi bir de zorlu, adamakıllı geçit vermez iyi bir kitap; Herbert Fisher. Bu da benim reçetem.
...
Hayır: İçe kapanmaya hiç niyetim yok. Henry James'in dediğini hatırlıyorum: durmadan seyret. Yaşlılığın gelişini seyret. Açgözlülüğü seyret. Kendi kendini seyret. Bu yolla onu işine yaratabilirsin ya da öyle umuyorum. Bu zamanı en çok yararıma olacak biçimde geçirmeye karar verdim. Pek çok başarılar bırakacağım ardımda. Bu sanıyorum içe kapanmanın sınırlarında gezinmek oluyor; ama tam da öyle değil. Müze'ye bir bilet alsam; her gün bisikletle gidip tarih okusam. Diyelim her çağda baskın bir kişilik seçsem ve onun yanında yöresinde dolanıp yazsam. Bir şeyle uğraşmak çok önemli....
Saat yedi olmuş, bunu fark etmek hoşuma gitti nedense: yemek pişirmeliyim. Mezgit ve sosis. Düşünüyorum da insan 'mezgit ve sosis' diye yazınca mezgitle sosis üzerinde belli bir egemenlik kuruyor.
...
Her zaman hatırladığım sözler neydi-ya da unuttuğum."Son bakışınla bak bütün güzel şeylere"
(1941)
Virgina Woolf 28 Mart 1941 günü Ouse nehrinde kendini sulara bırakarak intihar etti.
Leonard onun bastonunu Southease köprüsü yakınlarındaki sahil şeridinde buldu.
Virgina'nın cesedi üç hafta kadar sonra ırmağın karşı kıyısının biraz yukarısında bulundu.
Leonard onun bastonunu Southease köprüsü yakınlarındaki sahil şeridinde buldu.
Virgina'nın cesedi üç hafta kadar sonra ırmağın karşı kıyısının biraz yukarısında bulundu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder