Sanat her zaman yalan söylemez mi zaten - Kavafis

Hiç kırda yaşamadım, başkaları gibi kısa süreler için bile olsa kırlık bir yerde kalmadım. Buna karşılık kırları övdüğüm bir şiir yazdım; dizelerimi kırlara borçlu olduğumu söylüyorum bu şiirde. Pek övgüye değer bir şiir değil sanırım. Yazılabilecek en içten şeylerden biri: kusursuz bir yalan.


Oysa şimdi kendi kendime soruyorum: gerçekten bir içtenlik eksikliğimi bu? Sanat her zaman yalan söylemez mi zaten? En çok yalan söylediği zaman en yaratıcı olduğu zaman değil midir? O dizeler yazıldıysa sanatın bir etkinliği değil mi bu? (o dizelerin kusurları, kuşkusuz içtenlik eksikliğinden ileri gelmiyor: en içten heyecanlara kapıldığında çoğu kez başarısız oluyor insan.) Bu dizeleri kurduğumda sanatsal bir içtenliğim yok muydu? Düş gücüm sanki gerçekten kırda yaşamışım gibi çalışmıyor muydu?