“Göz dinler” (Paul Claudel)
Bir karpuz ya da kavun görmek istiyorsan, çarşıdan al ve evine götürüp masanın üzerine koy. Ama duvarına asmak istediğin nature-morte’un bir karpuz, bir kavun, bir kâse, bir ud, bir vazo, bir gül, bir lale olmadığını bil. O yalnızca bir resim. Çarşıdan, bostandan ya da kırlardan değil, ressamın atölyesinden geliyor. Ve sen onu, karpuz, kavun, kâse olduğu için değil, bir resim olduğu için seçtin. Onu hiçbir zaman yemeyeceksin. O hiçbir zaman çürüyüp kokuşmayacak. Zaten o, gerçekten bir karpuz, bir kavun, bir gül, bir lale mi?
Birlikte baktığımız o at resmi, yalnızca bir at mı?
Resimde, resmin gerçeğini arayan göz, kendisine bu olanağı veren bir yapıtın, ona dünyayı algılamak, kendini çevreleyen nesnelerin ve doğanın göremediği yüzünü göstermek, dolayısıyla bu gözün baktığı, ama görmediği dünyayı anlamak olanağı da verir. “Resim görünmeyeni görünür kılar” (Klee)
Bana, bir gün, sevdiğim bir resmin önünde sorduğun “Ne buluyorsun bu resimde?” sorusuna ayaküstü, soruyu geçiştirmek için verdiğim yanıt şimdi görüyorum ki geçerli tek yanıtmış: Resimde resmi buluyorum. Ya da resmi görüyorum.
Gözünü resimde ayırma ve kulağını, yazarların, şairlerin sözcüklerine iyice aç ki “Bu dünyanın olası tek dünya olmadığını kavrayabilesin.” (Klee)
 |
| Meyve Sepeti 1596 - Caravaggio |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder