Roland Barthes erkek tavlamak için Tanca'ya geliyordu. Bir keresinde, onunla birlikte Cafe de Paris'de otururken, bakışlarının bir ayakkabı boyacısına ya da güçlü kuvvetli bir garson çocuğa nasıl kaydığını gözlemlemiştim. Barthes bana tam olarak şöyle demişti: “Giderek daha güçleşiyor bu iş.”
1965 yılında Rabat'taki edebiyat fakültesinde onun öğrencisiydim. Onu, ince, utangaç bir insan ve mükemmel bir profesör olarak hatırlıyorum. Onu, çok ender olarak, Tanca'da yıllar sonra tekrar gördüm. Genet'ye Barthes'tan söz ettiğimde, beni dinliyor ama bir şey demiyordu. Michel Foucault'dan söz ettiğimde durum farklı oluyordu, onu tanıyor, değer veriyor, aynı zamanda da çekiniyordu…
Tahar Ben Jelloun’un Genet’yi anlattığı
Yüce Yalancı kitabından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder