PASOLİNİ'DEN PASOLİNİ

“Benim kökenlerim, yeterince tipik bir biçimde, İtalyan küçük burjuvazisinden gelir: Ben İtalyan Birliği’nin bir ürünüyüm. Babam Romagno eski bir aristokrat ailedendi, bu arada annem, zamanla kü­çük burjuvaya dönüşen, Friuli’li köylü bir ailedendi. Anne tarafından dedem bir damıtma tesisi sahibiydi; annemin annesi Piemonte’dendi, fakat Sicilya’lı ve Roma’lı anne ve babası vardı. Bu yüzden, bende İtalya'nın her parçasından bir şeyler vardır." (J. Halliday’le Söyleşi’den, 1969)

“Benim karakterimin temelinde huzursuzluk yoktur, fakat neşe ve hayatiyet vardır ve bunu yalnız edebi eserlerimde değil, hayatın ken­disinde de belli ederim. Hayatiyetten kastım, hafiflikle uyum içinde bir yaşama aşkıdır.” (II miestire di poeta, E Camon’la Söyleşi’den)

“Mutluluğa asla terk etmedim kendimi" (Roma, 1950)

“Benim üç idolüm olduğunu söylerler: Hz İsa, Marx, Freud.
Bunlar kalıplaşmış sözler. Gerçekte, benim yegane idolüm Gerçek’tir...” (Naldini, 1986)

“Benim çilem, kişiliğimin bütününü tehlikeye atan, kozmik bir boşluk hâlidir.
(Asla özel bir boşluk hâli değil)..."

“Bir anlık sükûnete bile sahip değilim,
çünkü sürekli geleceğe atılmış bir halde yaşıyorum." (Lettere, s. 170)

“Gerçek şu:
Yazılarım ve filmlerim hem sevinci
 hem acıyı dillen­dirir, aynı zamanda...”

“Bu suçlu dünyada -ki sadece satın alma ve küçük görmeyi bilir-
en suçlu benim, acılıktan kupkuru kesilmiş olan, ben.”

(Epigramlar' dan)

“Artık toplumun dışında yaşıyorum...
Kendimi gönüllü olarak marjinalize ettim.” (Giudizio di Pasolini'den)

“Acımasız ve kibirli bir genç gibi,
bu halimi saklamıyorum: Asla sakinleşemeyeceğim!” 

(La religione del mio tempo'dan)

“Yalnızca aklın şiddetiyle muhalefet ederim.”
(Poesia in forma di rosa'dan)

“Yalnızlık: Yalnızlığı sevmek için şeytanca güçlü olmak gerekir.
 “Gönderilmişim yeryüzüne yapayalnız. ” (La religione del mio tempo'dan)

*

fotoğraflar: Dino Pedriali