Kim ki güneşe sürekli bakıp durur
mor bir lekenin uçuştuğunu görür
gözlerinde, çevresinde ve havada.
Bir zamanlar çok genç ve gözüpektim,
utkuya bir an sabit gözlerle baktım;
aç bakışımdan kara bir nokta kaldı.
O gün bugün, bir yas işareti gibi
görürüm her yerde o siyah lekeyi
karışır her şeye, gözümün daldığı!
Nedir bu? mutlulukla arama giren!
yazık bize! yalnız kartal bakabilen
kazasız belasız utkuya ve güneşe...
Gerard de Nerval
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder