Nerval şiirinin rüzgârında

Ahmet Hamdi Tanpınar'dan:

Senlis'de, Mortefontaine'da 

Ermenonville ormanında 

Dalgın dolaştığım gün 

Nerval şiirinin rüzgârında 

Senlis'de, Mortefontaine'da

Gök mavi toprak nemliydi 

Ağaçlıklar içinde bir yerde 

Kesik kesik öten kuş sesinde

Aurelia ağlar gibiydi 

Senlis 'de, Mortefontaine 'da

iki kuğu yüzüyordu sessiz 

Kim bilir hangi rüyanın sonu 

Nerval'den iki mısra gibi 

Suyu çekilmiş Theve çayında

* Ermenonville ve Mortefontaine Nerval'in çocukluğunu geçirdiği yerler.

 Ayrıca Ermenonville Büyük Jean Jacques Rousseau'nun yaşadığı,

 çiçekleri, bitkileri incelediği, öldüğünde ilk gömüldüğü yer.

SON YAPRAK (GERARD DE NERVAL)

İşte, yaşamın sabahında bizleri büyüleyip yolumuzu şaşırtan ham hayaller. Fazla düzene koymadan şöyle bir gösterdim, ama nice kalpler anlayacaktır beni. Hayaller, bir meyvenin kabukları gibi, birbiri ardına düşer, ve meyve insanın deneyimidir. Tadı acıdır, yine de onda kişiye güç veren buruk bir şeyler vardır, — klasik bir ağızla konuşuyorum, bağışlayın. Rousseau, doğa avutur, her şeyi unutturur, der. Paris'in kuzeyinde, sisler içinde yitik, Clarens korularını özlerim zaman zaman. Her şey değişti!

Ermenonville! Gessneır derlemesinden ikinci kez çevrilmiş o kır deyişlerinin çiçeklendiği yer, benim için çifte ışıkla şavkıyan tek yıldızını yitirdin. O yıldız, Aldebaran'ın yalancı yıldızı gibi, sırasıyla, bazan mavi, bazan pembe, Adrienne ya da Sylvie'ydi, — tek bir aşkın iki yarımlarıydı. Biri yüce ülkü, öteki tatlı gerçekti. Şimdi gölgelerinden, göllerinden, hatta bozkırından bana ne? Othys, Montagny, Loisy ve yoksul komşu köyler ve güç kaynağı Châalis, o bütün bir geçmişten hiçbir şey kalmadı sizde. Yalnızlık ve düş dolu o yerleri yeniden görmek arzusu doğar içime bazan. Doğalmış gibi görünen bir dönemin kaçak izlerini hüzünle duyarım yüreğimde. Ve bazan Boucher'nin granitlerin eteğindeki, bana vaktiyle pek yüce görünen bazı dizelerini, bir çeşmenin ya da Pan'a adanmış bir mağaranın üstündeki iyiliği öven özlüsözleri okuyup gülümserim. Büyük paralar harcayıp yapılan göller, kuğuların bile küçümsediği durgun sularını boşa sergiliyorlar, Conde av alaylarının mağrur amazonlarla geçtiği, av borularının yankılarla çoğalıp karşılıklı çaldığı o çağ yok artık!... Günümüzde Ermenonville'e aktarmasız gidecek yol bile yok. Bazan Creil, Senlis üstünden, bazan Dammartin'den dolaşıp gidilir oraya...


*

Düş Gezgini
Erdoğan Alkan'ın Nerval kitabından